OVERZICHT Italië in drie emoties


Mijn vakanties (ja dat is meervoud, #hatersgonnahate) zitten er officieel op. Vanaf nu zal ik tot het einde der jaren (toch zéker tot november) in dit kleine land vertoeven en dat wilt zeggen dat ik ook weer afscheid moet nemen van de betere cuisine. Back to basic ontbijtjes, lunchmaaltijden waar ik misschien net iets meer animo in had mogen stoppen en avondmalen die ongeveer zo creatief zijn als een kindertekening tijdens de Sinterklaasperiode. Ik weet, ik weet: ook in België is er uiteraard ruimte voor culinaire uitspattingen die de speekselklieren doen overstromen. Ik onderbenut die ruimte alleen soms. Relatief geregeld. Vrij vaak.

Uit financiële zelfbescherming en om expansie der heupregionen te vermijden, is het voor ondergetekende namelijk niet verstandig in België dezelfde culinaire standaarden na te leven als in het buitenland. Also, working often makes me too tired to cook. Ik beeld mij nu in dat er ergens een supermama met een baby op de arm aan haar fornuis erwtensoep staat te maken (ik heb zin in erwtensoep), meanwhile mijn nieuwste blog meepikt, waarschijnlijk ook aan een of andere belangrijke conference call deelneemt en dat alles terwijl er ergens in de ruimte ook nog een peuter enthousiast twee potdeksels tegen elkaar zit te slaan in een persoonlijke interpretatie van K3’s Piña Colada. If only I knew.

Maar we wijken af. Omdat afscheid nemen nu eenmaal geen afscheid nemen is zonder een stevige portie zout in de wonde en herhaaldelijke aanhalingen van hoe fijn het toen wel niet was, heeft u niet één, maar zelfs twee blogposts van mij tegoed aangaande mijn recentelijke geografische omzwervingen. Geniet van dit moment. Dit voelt toch een beetje als Kerstmis in juli, niet? Ja. Kerstmis in juli. Exact. Vandaag presenteer ik u Italië in drie emoties die niet allemaal amore zijn en snel volgt een overzicht van alle eatspots in Kopenhagen. Want citytrippen voor de cultuur is zo 2016.

Extase
In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is Italië met zijn pizza e pasta niet het inferno voor de zwakbedarmden onder ons. Au contraire, omdat de problematiek daar zo breed verspreid en gekend is, zal u niet snel iemand vinden die het in Puglia hoort donderen wanneer u van glutine spreekt en hebben ze bovendien op bijzonder veel locaties glutenvrije alternatieven ter beschikking. In de supermarkt staat er daarnaast op bijna alles senza glutine. Dus hàllo glutenvrije ravioli, glutenvrije pasta, glutenvrij brood, glutenvrije lasagna, glutenvrije panini, glutenvrije patatine  en cheerioooo jeansbroek die ik even drie weken niet meer zal dragen. Een mens zou voor minder extatisch worden. (Eén welbepaald moment van extase speelde zich af in La Spezia waar ik de aller aller allerbeste mosselen uit mijn bestaan heb gegeten. Neem en eet daarvan, u allen.)

Verontwaardiging
In Firenze wou ik een ijsje bestellen en werd ik de les gespeld door de ijsschepper in kwestie omdat ik niet tijdig mijn allergenen had gecommuniceerd. (Ik ben daar af en toe laks in, dat is niet altijd gezond  maar 't was begot een ijsje, geen volkorenbrood.) Toen ik vroeg om geen koekje bij mijn stracciatella te voegen, manifesteerde zich bij haar klaarblijkelijk een rood zwaailicht en kwam er een woordenstroom van I have to tell her when I’m allergic because I can’t have the ice cream all the ice cream has gluten and lactose but only the fruit ice cream has none so yes maybe I can have the fruit ice cream but only the fruit what would I like from the fruit. Ik was een beetje van mijn lactose, en heb dan ook nog eens aardbeienijs in plaats van frambozenijs besteld. Het is mooi dat die vrouw zo bezorgd was (over haar aansprakelijkheid), maar het laatste wat ik nodig heb is dat een onbekende die wel naar hartelust alle voeding mag binnenschrokken, mij gaat vertellen hoe ik met eten bestellen moet omgaan. Daarnaast: gluten in stracciatella-ijs? Zat er ergens een of ander zuur glutenetend monster dat zoiets had van vandaag zit mijn onderbroek slecht dus nu ontzeg ik de beste ijssoort ter wereld die perfect glutenvrij te maken is aan zij die reeds voedselgewijs beperkt zijn? Asking for a friend.

Amore
Misschien was het de wijn of de Aperol Spritz, misschien waren het de verrukkelijke maaltijden waar ik zorgeloos van heb kunnen genieten (de EXQUISITE mosselen die ik heb kunnen nuttigen #neverforget, maar ook veel andere topmaaltijden op klassieke en nieuwe adresjes, cf. infra), misschien was het het gi-gan-tisch uitgebreid aanbod in elke supermarkt (twee rayons, ik zou zelfs niet durven u zoiets voor te liegen), misschien was het het feit dat zelfs banale tomaten en aubergines daar out of this world smaken, misschien was het het idyllische en rustgevende landschap waarin al de bovengenoemde zaken plaatsvonden – het was sowieso het fantastische gezelschap dat uit mijn favoriete personen bestond – maar Italië heeft mijn hart voor het zoveelste jaar op rij gestolen. Mijn hoofd zingt nu TI AAAAMO TI AMO TI AAAAMO en de voorgenoemde hypothetische peuter zorgt voor percussie. 't Is feest. We gaan afronden.

Zeven musteats in Italië

Always and forever: La Taverna di Vagliagli in Vagliagli
En volgende keer ga ik nog eens terug: Vivace in Perugia
Om to the nom: Osteria Le Logge in Siena
Voor acciughe sotto pesto moet u in Sovechille zijn
Onbekend, maar nu uitermate bemind: La Vecchia Lira in Volterra
Mosselen, mosselen en zei ik al mosselen: Trattoria La Nuova Spezia in La Spezia
Glutenvrij alles want denemelbestaat: La Locanda del Pentegallo in Turijn

Reacties